Rouwen en tijd heelt geen wonden
“Tijd … geneest geen wonden!
Een wond die niet verzorgd, ontsmet of verbonden wordt, zal niet genezen, maar erger worden.
Het is niet de tijd die geneest, maar wat men met die tijd doet!”
Manu Keirse
Rouwen is in mijn ogen het verdriet voelen ..... daarin op den duur een balans vinden om weer door te kunnen gaan met leven. Het verlies integreren in je leven en de kracht op zien te pakken voor de dagelijkse routine.
Het klinkt heel eenvoudig, echter het kan enorm zwaar zijn voor nabestaanden.
Zeker als nabestaande na zelfdoding. Hierover schrijf ik een heel hoofdstuk in mijn boek.
Waar nabestaanden allemaal tegenaan lopen waar de buitenwereld vaak niet eens bij stil staat. Dit is goed want dat betekent dat zij het nooit meegemaakt hebben. Minder goed omdat ze voorbij kunnen gaan aan de impact die het voor nabestaanden met zich mee brengt. Het kan niet de bedoeling zijn dat anderen er ook zoveel last van hebben of krijgen als de nabestaande zelf. WEL zou het fijn zijn dat anderen bewust worden van de dingen die ze soms "snel even roepen" aan cliche's of aan opmerkingen.
De kracht hervinden als het leven je zo diep raakt, dat is een kunst! Hoe herpak je dat?
Wil jij daar bij helpen als je iemand kent die in een rouwproces zit?
Het enige dat je hoeft te doen, is alleen maar te luisteren.
Aanwezig zijn en luisteren, meer niet. Dat helpt!
Zeker met deze donkere maanden voor de boeg.
Dank je wel namens hen die het nodig hebben.
