Wereld
De wereld draait door EN nu niet als tv programma, maar als transformatieproces.
Ik schrok gisterenmorgen hevig toen ik mijn mail opende. Er was een discussie gestart: ik ben bang voor de derde wereldoorlog!
Meteen gingen al mijn haren overeind staan: 3e wereldoorlog? Wat heb ik gemist? Wat is er vannacht gebeurd? En meteen de vraag: hoe het komt dat ik geen angst ervaar bij al deze dingen?
NIET omdat ik mijn ogen sluit voor negatief nieuws en weiger om het Journaal te kijken. Of weiger de krant te lezen. Of zoals een vriendin zegt: je kunt wel je kop in het zand steken voor al dat nieuws, maar het is er echt! Ja, ik weet dat dit speelt, iedereen heeft het er over en NEE het is niet te missen EN ik weiger om al die negativiteit binnen te laten komen, omdat ik niet geloof in het creëren van angst.
Natuurlijk weet ik heus wel dat het geen rozengeur en maneschijn is in het leven, dat heb ik zelf ondervonden. En dat is tevens de reden waarom ik mij niet bang laat maken. Het ergste is me al overkomen dus waar moet ik nog bang voor zijn? Dat is eigenlijk de reden, waarom ik het Journaal niet meer binnen wil laten komen.
Wat als we allemaal in de angst schieten? Wat gebeurt er dan? Als niemand meer zijn of haar hoofd koel houdt, hoe ziet de wereld er dan uit? Dit is nog eens een ander discussie punt of niet? In plaats van de derde wereldoorlog ter discussie stellen!
Er zijn altijd mensen die angst willen scheppen, die daar beter van willen worden. Die macht willen hebben (Poetin) die er trots op gaan, dat de ander angst heeft, dat de ander geen macht heeft en hij/zij wel. Etc. etc. Ik persoonlijk vind dat alles draait om ego! Sommige mensen blazen hun EGO zo op, dat ze niet in de gaten hebben hoe verkeerd ze bezig zijn.
Moet ik daar bang van worden? Misschien wel, maar nogmaals ik wil het niet. Ik voel er te veel bij wat ten koste kan gaan van mijn gezondheid en daar kies ik absoluut niet voor. Ik kies voor leven! Niet voor negativiteit. Gemakkelijk? Nee, in het geheel niet wél beter voor mijn gezondheid.
Dit heb ik wél moeten leren, want als kind (puber en adolescent) voelde ik alles en werd ik ook bang van zulke berichten. Lag ik er wakker van en wilde ik de wereld verbeteren. Ik kwam er al snel achter dat ik alleen niets kon verbeteren of aanpakken. Wel dat ik me moest aansluiten bij een groep gelijkgezinden en dat we samen iets meer konden doen. Of dat genoeg was? Misschien een klein beginnetje ……
Aan alle grote veranderingen gaat altijd onrust vooraf. Nu is het weer een tijd dat dit enorm speelt en dat de wereld op z’n kop staat.
We horen en we zien dat op tv, radio en internet. Alles trekt aan je voorbij en veel meer dan voor het internettijdperk. Maakt dat het gemakkelijker?
Het is zo enorm veel en vaak zo negatief. Wat is beter? Kijken of niet kijken?
Gelukkig kan ieder van ons dat zelf beslissen. Dus beste mensen waar kies je voor?
Moet je in de angst van een derde wereld oorlog schieten of kies je voor positief denken? Laat het me vooral weten wat je ervan vind!
