Auw mijn grenzen
Elk mens heeft grenzen. Ook jij, ook ik, iedereen.
Ik heb grenzen gesteld en jij?
Wat heeft het mij gebracht grenzen stellen?
Voor mij heeft het duidelijkheid gebracht om aan te geven wat ik zelf (vooral zelf) vanuit mijn hart wilde en dat leidde tot innerlijke rust.
Soms zeggen mensen tegen me: is dat niet egoïstisch dan? NEE, juist het tegenovergestelde.
Als jij je grenzen goed kunt aangeven, is de ander er ook mee gebaat. Het schept duidelijkheid en rust.
Jaren geleden heb ik duidelijke grenzen gesteld voor mezelf. Er moest iets gebeuren in mijn leven, dit trok ik echt niet meer.
Ook niet op doorzettingsvermogen! Ik had geen andere keus dan voor mezelf gaan te staan, wilde ik niet verder verdwijnen in een zwart gat!
De ander is gaan ervaren waar ik stond, hij wist vanaf toen duidelijk waaraan hij toe was.
Wat ik voortaan wel wilde en vooral wat ik niet meer wilde. Wat ik kon en wat ik niet meer kon en wilde opbrengen.
Resultaat: Vanaf het moment dat ik mijn grenzen ben gaan aangeven, kan ik mijn passie leven: mensen begeleiden bij hun vraagstukken …..
Ja, ook ik ben mens en loop soms toch tegen grenzen aan.
Grenzen die ik zelf niet gesteld heb, maar waar ik wel tegenaan liep.
Vorig jaar liep ik enorm tegen mijn fysieke grens aan, financieel liep ik tegen een bedrijf aan dat mijn rekeningen niet wilde betalen …..
Wat ik van dit alles geleerd heb, is te voelen wat het met me doet als ik die grens voel.
Na voelen komt accepteren van dat wat er is, het is even niet anders.
Accepteer dát wat je niet kunt veranderen, stop met vechten en je ervaart plotseling een stuk minder stress.
Heerlijk helder en simpel en daar houd ik van.
Makkelijk? pffff nee, dat hoor je me niet zeggen. Haalbaar "JA" voor alles wat er speelt in een mensenleven.
EN er zijn ook grenzen die jij jezelf niet bewust stelt of zelfs oplegt en toch voel je dat je ergens tegen aanloopt.
Het voelt “ergens” niet goed voor je. Maar wat is er dan? Hoe kan dit? Je begint je dingen af te vragen maar je komt niet verrder.
Dan kan het zomaar zijn, dat het een grens is die je heel lang geleden voor jezelf hebt getrokken, tot hier en niet verder, en vervolgens ben je dit gaan leven als een overtuiging ( gebeurt allemaal onbewust)!
Dan kan het NU (jaren later) een blokkade worden en hierover gaan we in januari verder……. spannend!!!
Als je zover bent dat jij jouw grenzen kent en accepteert, dan hoef je er verder niet meer over na te denken. Omarm de situatie en "stop fighting with life".
Rust, ontspanning en het voelen van je innerlijke grens is dan het resultaat en bovenal stukken minder stress.
Hoe is dat voor jou om te voelen dat er ergens iets is en je weet niet precies wat het is?
