Coaching De Levensbron

Samenvatting van Omroep Gelderland interview:

Vrijdag 3 november jl. werd bij de Apenheul in Apeldoorn het Leefboek “V.E.R.D.E.R. na zelfdoding in je gezin” van Henriëtte Koks gepresenteerd.

De titel is een acroniem voor Verlies, Emoties, Rouwen, Dood, Energie en Rituelen, rust, ruimte en respect. 

Henriëtte deelt haar persoonlijke verhaal over het omgaan met de zelfdoding van haar zoon Juriën op 15-jarige leeftijd en biedt anderen hierin een handreiking. Daarnaast wil ze met dit boek zelfdoding bespreekbaar maken en het taboe rondom zelfdoding doorbreken. 

V.E.R.D.E.R. na zelfdoding in je gezin als nabestaande.

Henriëtte weet als geen ander hoe het voelt om iemand aan zelfdoding te verliezen. Voor haar gevoel verging de wereld toen haar 15-jarige zoon in 1994 uit het leven stapte. Twee maanden na de dood van Juriën vond Henriëtte een brief. Ook daarin stond geen oorzaak of reden voor zijn overlijden. 'Achteraf kan ik wel zeggen dat hij hoogbegaafd en overgevoelig was, maar dat was achteraf. Ik trok alles naar me toe: 'Ik heb iets niet goed gedaan'. 

Henriëtte ging veel lezen en zocht hulp. 'Lotgenoten vinden is niet makkelijk, want je hebt het gevoel dat je als ouder iets niet goed hebt gedaan, je schaamt je daarvoor.' Verder gaan was voor Henriëtte in het begin dan ook onmogelijk. 'Ik heb een half jaar op de automatische piloot geleefd. Maar op een gegeven moment dacht ik: 'mijn dochter is er ook nog".
Langzaamaan leerde Henriëtte haar verdriet kennen. Ze probeerde het zelf te verwerken. De conclusie was op een dag, "het lukt me niet alleen. Het is te groot" en Henriette is hulp gaan zoeken. 
Bij terugkeer op haar werk wilde het niet meer lukken. De omgeving reageerde anders dan gehoopt, zo ook collega's. Ze besloot ontslag te nemen en haar hart te gaan volgen. Ze is opleidingen gaan volgen, zodat ze mensen kon begeleiden die hetzelfde vreselijke trauma meemaakten.  

'Ik heb een leven voor en na Juriën. Mijn insteek was steeds, dat hij niet voor niks mocht zijn overleden. NU kan ik zeggen dat dat niet voor niets geweest is. Dankzij dit enorme verlies heb ik mijn levensdoel gevonden: het begeleiden van mensen. 

'Juriën zei al sinds zijn vierde jaar, "iedereen heeft een levensdoel".
"Wat is dat dan"? vroeg ik hem vaak. Daar kom je vanzelf achter, zei hij dan.'

Nou dat klopt, ik ben erachter gekomen! Vraag niet hoe! 

Het is 23 jaar geleden, maar vergeten doet ze dit niet. Ze wil dit ook niet vergeten, want het heeft haar (uiteindelijk) ook veel gebracht! Ik heb mijn pijn en verdriet om kunnen zetten in leermomenten en ben er sterker uitgekomen. Liever had ik hem bij me gehad en was ik minder sterk, maar zo heeft het lot niet bepaald.

In haar praktijk De Levensbron geeft zij rouwbegeleiding op maat aan nabestaanden na zelfdoding. Met haar persoonlijke ervaring op het gebied van zelfdoding, weet zij waar nabestaanden tegenaan lopen en kan zij hulp bieden. 

Het boek V.E.R.D.E.R. dient als handvat.
In 1994 begon Henriëtte met schrijven, omdat ze met haar verdriet geen kant op kon. Het eindigde in de kast. Drie jaar terug kreeg ze van cliënten echter steeds vaker de vraag hoe ze 'verder' moesten. Ze besloot toen het boek te herschrijven. Herschrijven vanuit het nieuwe gezichtspunt …..

Geen advies of goede raad. 'Iedereen gaat anders met verlies om en elk verlies is anders, daarom dient het boek als handvat', zegt Henriëtte.

De Levens- en Vitaliteitscoach heeft veel gehad aan een lotgenotengroep. Het delen van ervaringen en herkenning in de verhalen van anderen deden haar goed. Daarom startte Henriëtte in 1997 een lotgenotengroep samen met twee andere ouders. Bij lotgenotengroep Stichting Horizon Tilburg deed ze de nodige ervaring op als coach in complexe rouwverwerking om in 2002 te starten met een eigen praktijk. Bij De Levensbron kunnen nabestaanden terecht voor een-op-een contact. 

Van coach naar auteur
Henriëtte wil haar persoonlijke ervaring en haar ervaring als coach gebruiken om nabestaanden oefeningen en handvatten te bieden bij de rouwverwerking. Daarnaast vindt ze goede voorlichting in het onderwijs van levensbelang. Haar zoon Juriën was hooggevoelig en hoogbegaafd en werd daar op de lagere school mee gepest. Suïcidepreventie in het onderwijs kan veel leed voorkomen. Voor de Levenscoach een reden te meer om naast het coachen een boek te schrijven over V.E.R.D.E.R. na zelfdoding in je gezin.

Verkrijgbaar via delevensbron.org