't Taboe voorbij, dat is mijn wens!
APELDOORNS DAGBLAD
Het taboe voorbij, dat is mijn wens!
Nabestaanden ondersteunen in hun rouw, zelfdoding bespreekbaar maken en het taboe doorbreken. Dat hoopt Henriette Koks met haar boek ‘V.E.R.D.E.R. na zelfdoding in je gezin’ te realiseren.
De Apeldoornse doorstond zelf een rouwproces na de zelfdoding van haar 15-jarige zoon Juriën in 1994.
“We móeten met elkaar over zelfdoding in gesprek. Dat is een must voor zowel de overledene als de nabestaanden.”
De wereld vergaat, zo beschrijft Henriette het gevoel dat ze ervoer toen haar zoon 23 jaar geleden uit het leven stapte. “In mijn omgeving werd erover geoordeeld, of over gezwegen. Doodzwijgen is zo pijnlijk.
Met twee andere ouders startte Henriette in 1997 een lotgenotengroep in Tilburg. Stichting Horizon.
In 2002 startte ze een eigen praktijk. Eerst in Arnhem, vanaf 2014 vanuit Apeldoorn.
“Uiteraard komt er iets van mijn eigen pijn terug als ik cliënten bijsta. Echter ik focus me op wat er bij hen leeft. Mijn pijn is geïntegreerd in mijn leven en belemmert me niet om nabestaanden te begeleiden. Ik merk vaak op, dat er vaak fysieke klachten ontstaan bij mensen die rouw niet goed kunnen uiten. Niet goed kunnen doorleven. Dit doordat het lichaam niet verwerkte pijn opslaat. Ik gun ze anders.
Zowel in haar praktijk als in haar boek biedt Henriette nabestaanden oefeningen en handvatten.
“Hopelijk zullen zij uiteindelijk ook eens ervaren dat de ergste pijn afbrokkelt, waarna er op den duur weer ruimte komt voor leven en genieten!”
Henriette erkent dat er vandaag de dag meer en betere hulp voor nabestaanden is dan pakweg twintig jaar geleden. “Maar het taboe is nog lang niet doorbroken. Het is niet normaal dat er gemiddeld vijf mensen per dag uit het leven stappen op deze harde manier. Vooral veel jongeren. Meestal willen ze niet dood, maar verlost worden van hun pijn.”
Goede voorlichting in het onderwijs is volgens de levenscoach van levensbelang. “Mijn zoon was hooggevoelig en hoogbegaafd en werd vroeger op school gepest, omdat hij veel wist. Een leraar vond dat hij dan maar niet telkens zijn vinger moest opsteken. En dat de moeder zeurde als ze er wat over zei. Dan snap je natuurlijk niet waar het probleem daadwerkelijk zit.
“Ik ben bereid ook in het onderwijs voorlichting te geven. Eveneens geef ik lezingen over rouwen en rouwen na zelfdoding.”
‘V.E.R.D.E.R. na zelfdoding in je gezin’ is vanaf 3 november verkrijgbaar via: www.delevensbron.org
