Zintuigen
Zintuigen, hoe werken deze bij hooggevoelige personen?
Hoog sensitieve mensen zijn gevoeliger voor zintuigelijke prikkels, dan mensen die minder sensitief zijn (horen, voelen, ruiken en proeven).
In welke zin?
De zintuigen van hoog sensitieve mensen worden ‘heftiger/intenser’ geprikkeld dan bij minder sensitieve mensen.
Ik kan dit niet hard maken, maar het is allang bekend dat dit zo uitwerkt.
De prikkels komen dieper binnen in het brein, omdat daar een zogenaamd filter mist. (Het zenuwstelsel is bij deze mensen veel gevoeliger). Ook dit kan helaas niet “bewezen” worden, ook al zijn er tig voorbeelden die het aantonen.
Die overprikkeling van de zintuigen maakt, dat hoog sensitieve personen heftiger/intenser kunnen reageren op bepaalde gebeurtenissen. Je kunt je misschien voorstellen dat wanneer je prikkels intenser verwerkt, dat dat ook invloed heeft op je gedrag.
Denk bij kinderen bijvoorbeeld maar eens aan een woede aanval na een schooldag.
Of bij jezelf aan een geprikkelde, onterechte uitval naar je partner na een drukke dag op je werk. Ineens merk je dat je staat te schreeuwen. Zonder dat je daar nu heel erg bewust voor koos. Ineens is die boosheid er .... Vervolgens voel je je schuldig en weet je het even niet meer. Dit zijn slechts een paar gevolgen van overprikkeling.
Als ik bijvoorbeeld mezelf neem, dan kan ik echt enorm schrikken van harde onverwachte geluiden/muziek, sirenes/ een deur die open knalt/ iets dat hard valt. Een ander kan dan zeggen, stel je niet zo aan, terwijl bij mij alles op tilt is in mijn lijf. Alle zenuwen worden sterk geraakt, strak getrokken als een kabel. Het duurt een poos voordat het weer rustig is, ook mijn hartslag?. Mijn brein kan die prikkels duidelijk niet aan en het gevolg is, dat ik acuut in huilen uit kan barsten of boos kan worden. In mijn geval wordt dan mijn gehoor overprikkeld en omdat mijn hersenen de prikkels anders verwerken, reageer ik ook anders.
Daarnaast raakte ik geregeld overprikkeld door alles wat ik van een ander voelde. Op mijn werk, thuis, op een terras, overal waar ik was. Ik werd ongemerkt leeggezogen en raakte daardoor overprikkeld. Maar dat wist ik in het begin niet eens dat het zo werkte. Ik was soms ineens een vaatdoek, zo moe. En ik begreep niet waarom. Ik ging dingen mijden, zoals op zaterdag de stad in, in pretparken zijn mijn kinderen met mij niet geweest. Grote feesten waren niets voor mij, disco (toen in die tijd ?)met al die lampen dat trok ik niet, etc. Alles waar drukte en geluid was, daar kon ik niet zijn, ging ik niet heen, tenzij het echt niet anders kon.
Energetisch alles waarnemen en voelen kan er voor zorgen dat je systeem oververmoeid raakt. Langzaam aan kwam ik tot deze ontdekking, dat het iets in mijn systeem moest zijn dat getriggerd werd. Ook hier ging ik op zoek naar wat het was. Ik gang van alles uitzoeken bij touch for health, klankschalen, meditatie en noem maar op.
Wat moet ik met dingen die niet van mij zijn? Dat heb ik vaak geroepen toen ik in de gaten kreeg dat het van buitenaf kwam.
De antwoorden die ik kreeg waren van allerlei aard: Ja, reageer dan niet overal op, let overal niet op, je ziet ook alles, doe alsof je het niet ziet, of hoort, sluit je af, zet een scherm om je heen, etc. Allemaal goede raad waar ik niets mee kon. Niets werkte goed genoeg.
Door balansstenen, kristallen, meditaties en begeleiding van mensen uit de energetische hoek begon ik dingen te herkennen. Wanneer je herkent dat dit zo bij jou of je kind zo werkt, maakt het al wat makkelijker. Dan kun je er actief mee aan de slag.
Een vriendin van me vroeg eens: wil je vanavond oppassen? (5e x in die week) en ik zei NEE.
Ik voelde me even schuldig en daarna voelde ik mij o zo goed. Bij toeval kwam ik er dus achter dat zij mij volledig leeg zoog. Ik ben er toen meer op gaan letten wat me veel energie kostte en waar ik energie van kreeg. Pff dat was even een zoektocht van jewelste, want het betekende in een aantal gevallen ook dat ik afscheid ging nemen van mensen.
Ik wilde mijn energie steken in mezelf om van deze energievretende gevoelens, mijn kracht te maken. Voelen wat er gebeurde in mij, in plaats van druk in mijn hoofd bezig zijn met de ander.
Langzaamaan heb ik met aarden, voelen en met mijn verstand de dingen die me overprikkelden om kunnen zetten in mijn kracht. Al deze ervaringen van oververmoeid zijn, overprikkeld, daar heb ik mijn kracht van kunnen maken. Het is niets anders dan: zorgen dat je er geen last meer van hebt. Dat je niet oververmoeid raakt door hetgeen om je heen gebeurd. Dat niemand je uit balans kan brengen.
Bij elke mens is de verwerking van prikkels anders. Je kunt overprikkeld raken op horen, voelen, proeven of ruiken. De kunst is nu op te merken wanneer welk zintuig van jou/je kind overprikkeld wordt. Dan kun je namelijk heel gericht actie ondernemen. Hoe kun je ermee omgaan? Hoe kun je dat leren?
Het duurde in mijn geval lang voordat ik het in de gaten had en merkte merkte dat dit voor mij zo werkte. In die tijd moest ik het zelf maar uitzoeken. Er was niets tot weinig over bekend in die tijd. Nu weet ik hoe ik ermee om kan gaan.
Sterker nog, ik kan het nu kinderen en volwassenen leren in de praktijk. Als ik dan zie hoe iemand snel opknapt van een burnout, van niet eten, van alle dagen druk naar rustig, naar grenzen aangeven en daar achter kunnen staan, dan geniet ik intens. Ik gun dit iedereen.
Van iets lastigs je kracht maken, maakt dat je sterker wordt. Vol zelfvertrouwen in de wereld kunt staan. Dat je de wereld aan kunt. Dat (bijna) niets je meer uit het lood kan doen slaan. Geweldig toch?
Als ondersteuning doe en geef ik oefeningen en rijk ik hulpmiddelen aan in de praktijk die ingezet kunnen worden. Is dit iets voor jou en/of je kind?
Laat het me gerust weten info@@delevensbron.org
