Rouwen in proces
Hoeveel verdriet krijg ik nog? vroeg een moeder wiens zoon was overleden ….
En die vraag raakte me diep.
Het is niet aan mij om te zeggen wat er nog gaat komen, want wie zegt dat het bij haar zo loopt als bij jou of mij.
Geen twee mensen zijn vergelijkbaar, ook niet in hun rouwen.
Elk verlies is uniek, zo ook elk rouwproces.
Hoe ondraaglijk verlies is, voelt voor iedereen anders. De pijn, het grote verdriet, het gemis is duidelijk verschillend.
Net als je denkt dat het ondraaglijk wordt, haal je ergens de kracht vandaan om het leven weer op te pakken.
Dat je weer je schouders er onder kunt zetten en soms ook even niet.
Alles mag als je rouwt.
Er zijn geen regels voor, geen taken, enkel het besef: waar heb ik nu behoefte aan!
Jouw behoeften mag je nooit uit het oog verliezen!
Er wordt al zo gauw over je beslist of geoordeeld als je in de rouw bent. Het gevolg is, dat ze over jouw behoefte heen stappen.
Soms maken mensen opmerkingen die enorm zeer doen, want ze beseffen niet goed wat ze nu zeggen tegen iemand in rouw.
Zet je schouders eronder … waar onder dan?
Wat moet ik oppakken?
Het kan heel gevoelig liggen bij rouwenden en dat is terecht.
Zij voelen hun intense verdriet en degene die dit zegt, wil vaak helpen maar kan nooit invoelen wat het betekent voor de ander.
Ook niet als ze zelf een groot verlies hebben ervaren, het blijft een uniek rouwproces.
Je hebt iemand verloren en dat doet meer dan pijn.
Die pijn mag en hoeft niet weggemoffeld te worden.
Die pijn mag er zijn EN gezien worden.
Het zijn de emotionele scherven van jouw bestaan.
Niemand kan die lijmen en het kan zeker niet gefikst worden.
Helemaal niet binnen een bepaalde tijd die anderen vaak voor jou voor ogen hebben!
Je zou je wonden en breuken juist moeten laten zien, juist accentueren.
Waarom?
Omdat jij weet na je rouwproces “hoe” je in elkaar zit en dat weet je alleen als je ooit in scherven hebt gelegen!
Je bent niet meer dezelfde persoon, je bent veranderd.
Niet beter of slechter, maar anders geworden door je verlies!
Jij bent de leider van je eigen rouwproces, vergeet dat nooit!
Alleen jij bent belangrijk.
Het repareren van emotionele breuken vraagt om liefde en geduld.
Veel geduld.
Sterkte.
