HSP hoog gevoelig, hoog sensitief
Wist je dat:
99,9% van de Hoogsensitieve kinderen (hsp-ers) een hoge mate behoefte aan ‘zelfstandigheid’ hebben, aan autonomie, ‘ikke zelf bepalen!’
Dit kan heel ver gaan zelfs. Zeker als jouw hsp-kind ook nog eens een sterke eigen wil heeft (een temperamentvol kind).
Ja, hsp-ers kun je ook nog in categorieën onderverdelen.
Intravert, extravert, temperamentvol, sensatiezoekend.
Dus alle hoog sensitieven kun je niet over één kam scheren.
Nee, absoluut niet, want het zijn ook net mensen ??
Deze kinderen weten ook precies HOE ze het willen en daarin zijn ze ‘vrij’ tot ‘serieus’ eigenwijs.
Ze willen ‘het’ zelf bepalen én vooral ‘hoe’!
Wát ze eenmaal in hun koppie hebben!
Ga er maar aanstaan als ouders. Berg je voor je temperamentvolle kind.
(Als je kind in de winkel ligt te schreeuwen of als je kind bij de tandarts, dokter zit etc.)
Ga je praten, overhalen, dreigen, aanpakken of veel woorden gebruiken?
OF ga je jouw plan van aanpak maken?
Het valt me elke keer in de praktijk op, dat die kids heel duidelijk kunnen aangeven wát ze nodig hebben, wát hen helpt in bepaalde situaties.
De kunst is dat ouders gaan luisteren in plaats van uren in discussie of gesprek gaan. Woorden hebben juist een averechtse indruk op deze kinderen.
Weet steeds, dat je kinderen proberen om je te helpen. Meestal is het aan jou als ouder om het op te lossen, want heel eerlijk gezegd, zit het probleem bijna nooit in je kind, maar eerder bij jezelf.
Niet leuk om te horen, nee, want dat betekent dat jij iets moet veranderen.
Ja, dat is heftiger dan te horen dat er aan je kind 'gesleuteld' moet worden.
Ik zie moeders schrikken als ik dit benoem: Waarom moet ik luisteren? Op dat moment, wil ik alleen maar dat ze DOEN wat ik ZEG!
Ik ga echt niet alles goedvinden hoor wat mijn zoon/dochter vraagt of zegt. Dan is het hek van de dam.
Mijn taak is dan om ze uit te leggen wat luisteren is.
Luisteren is niet alles ‘goedvinden’, ‘goedkeuren’, o, nee absoluut niet. Maar wat wel hoor ik je roepen?
Je kind laten vertellen HOE zij de oplossing zelf kunnen benoemen voor het gedrag waar jij als ouder tegenaan loopt.
Het kind vraagt bewust of onbewust een andere actie of reactie van je als ouder en die ‘mag’ je leren zien en oppikken samen als ouder.
SAMEN ja, want DAT is erg belangrijk in deze.
Alleen een moeder kan dit niet vlottrekken (een vader ook niet trouwens) er dient één lijn getrokken te worden door beiden.
Zeker niet helpend is:
- toegeven (grenzeloos)
- onduidelijkheid
- wisselende boodschappen uitzenden, verbaal of met lichaamstaal
- inconsequent zijn
- veel onrust, disharmonie in huis, want sferen en emoties pikken ze als de bovenste beste op.
Op korte termijn lijkt 'sleutelen' aan je kind op korte termijn makkelijker, echter op de lange termijn zeker niet.
Mooi om over na te denken vandaag, waar kies jij voor, leren van je kinderen en aan jezelf sleutelen of sleutelen aan je kind?
Of de 3e optie: ga je sleutelen aan beide?
Ga oefenen, ga spelen en heb geduld.
Zet kleine stapjes en kijk terug, soms misschien wat gas terugnemen, een stapje terug doen, want dat is hoe je dit kunt gaan leren.
Vertrouw erop, het KAN!
Ik zie genoeg bewijzen in mijn praktijk!
Good things take time. ??
