Rouwen integreren
Overal waar ik ben of loop of zit, zie ik mensen die rouwen.
Raar?
Nee, helemaal niet, er is zoveel om over te rouwen.
De ene mens rouwt om het verlies van iemand. De andere om 'iets' en dat mag er allemaal zijn. Pijn is pijn en verdriet is verdriet, dus rouw.
Het integreren van een verlies kan een complexe opgave zijn en het kost vooral veel energie.
Verlies heeft rechtstreeks invloed op je zelfbeeld, levensvisie, levenspatroon, geloofspatroon en soms zelfs op je wereldbeeld.
Als er dan (zo gemakkelijk) gezegd wordt: laat dat verdriet nu (eindelijk) eens los... dan vraag je die persoon in feite zichzelf los te laten.
Dat is juist NIET wat rouwen is.
Rouwen is je oude beeld ‘herstellen’ van binnen en van buiten.
Jij verandert, de omgeving verandert voor jou en niks is meer ‘gewoon’.
LOSLATEN?! Brrrr, dat is een onmogelijke opgave (en een onmogelijk woord)!
Aanwezig zijn bij een rouwende en luisteren, dat wordt gevraagd, niet meer, niet minder.
Een rouwende (door dood, verlies van gezondheid, werk, huwelijk, relatie, kinderen etc.) krijgt door te vertellen elke keer weer een stukje ordening in zijn leven.
Door dat steeds maar vertellen, kunnen ze langzaamaan weer wat grip op hun leven krijgen. Op hun toekomst, een toekomst die voortaan anders zal zijn.
Het enige wat de ander kan, is luisteren en signaleren of er enige ordening ontstaat.
Als men ‘vast blijft zitten’ in een verhaal dan is het soms tijd om hulp in te schakelen. Vastzitten is vast roesten letterlijk en figuurlijk.
Bewegen is nodig in rouw. ECHT nodig. Door beweging en inspanning komt er endorfine vrij in je lijf en dat zorgt weer voor 'geluksgevoelens'.
Die geluksgevoelens hoeven niet groot te zijn, het kan zelfs een heel klein gevoel zijn. Na verloop van tijd een glimlach voelen, genieten van de zon, van de lente, van een vogeltje etc.
Dat geluksgevoel is na rouw een totaal andere beleving dan voor je diepe rouw. Vaak intenser, bewuster en kleiner.
Als je begeleiding of hulp nodig hebt, betekent dat absoluut niet dat er iets mis is met je, nee, rouwen is vaak te zwaar om alleen te doen. Hulp vragen getuigt van kracht.
De naasten staan meestal te dichtbij en kunnen die (geestelijke) hulp niet echt bieden op den duur. Het is soms te zwaar, te pijnlijk voor ze. Zij zitten eveneens in een rouwproces en een ieder heeft zijn of haar eigen beleving.
Dan is het goed om een onafhankelijk iemand in te schakelen die weer wat licht in het leven van de rouwende kan brengen door het soort vragen die er gesteld worden. Rouwen is zwaar werk en dat hoef je echt niet alleen te doen.
Heb je vragen, opmerkingen of een hulpvraag laat het me gerust weten.
Ik kan je helpen op die momenten als rouwen even te RAUW is!
Schaamte is totaal niet nodig, actie soms wel.
Je kan me bereiken Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken., tel:06-10059297
