Rouw
Rouwen is altijd afscheid nemen van iemand of iets.
Afscheid nemen is voor iedereen anders.
Voor mezelf is afscheid nemen altijd een vreselijk ‘karwei’.
Ik voel verdriet, angst, onmacht, boosheid of paniek.
Soms wilde ik er totaal niet aan dat het zo is (bij Juriën).
Ik wilde dat echt niet accepteren, het mocht toch niet zo zijn etc.
Kortom bij rouw komen alle emoties om de hoek gieren.
Voortdurend, wisselend en soms op ongemakkelijke momenten ...dat is rauwe rouw! Niet te sturen en wéét dat dat ook niet mag!
Niet door jezelf en zeker niet door een ander! Je hebt van iemand gehouden en die dierbare is er niet meer.
Of je bent getrouwd uit liefde en die bestaat niet meer tussen jullie. Of je bent een leuke baan kwijtgeraakt.
Voor sommigen is het overlijden van een huisdier een crisis.
Dus lieve mensen iedereen ervaart rouw in zijn of haar leven EN iedereen doet dat op zijn of haar eigen manier.
Doe dit door de ander te respecteren!
Respect daar gaat het om.
Geef de rouwende de tijd, liefde en aandacht die hij/zij nodig heeft.
Laat de rouwende praten en neem de tijd om te luisteren.
Heb oprecht aandacht voor degene die verdriet heeft. (Ga niet met je eigen verhaal op de loop, dit is van jou en nu wordt er van je gevraagd om te luisteren naar de ander).
Het bewustworden van je verlies dat doet pijn en alle gevoelens en emoties komen daarbij kijken.
Dus respecteer dat. Geef die de ruimte en blijf luisteren.
Ook als het langer duurt.
Niemand mag zeggen hoe lang men mag rouwen!
De rouwende mag balans leren vinden in zijn of haar nieuwe bestaan! Laat de ander vertellen wat hij of zij nodig heeft.
Suc6, liefde en sterkte als jij rouwende bent.
