Kinderen en perfectie
Perfectie is een gedrag dat je is aangeleerd.
Aangeleerd om het goed te doen, want dan ............. volgt een beloning of wordt je gezien! Wie kent het niet? En weet dat iedereen een andere reden heeft om perfect te willen zijn.
Dat kan bijvoorbeeld zijn: loyaal willen zijn aan je ouders. Of het beter willen hebben of doen dan je ouders. Harder gaan werken uit schuldgevoel of nog betere resultaten willen behalen. Het kan zijn, dat je gezien wilt worden door je ouders, je kinderen, je partner, collega's . Perfectie kan een angst verbergen, dus kortom er zijn vele oorzaken voor perfectie.
Mijn vraag is: Wil jij altijd perfect zijn en kun je altijd perfect zijn?
Wat ik in de praktijk zie, is dat het veel energie kost om altijd maar perfect te willen zijn. Zo ook loyaal willen zijn, dat kost tonnen energie. Waarmee ik natuurlijk niet wil zeggen, dat dit niet kan of mag. Ik wil je bewust maken, waarom het gebeurt..... Te veel perfectie kan leiden tot faalangst. Kan leiden tot niets meer ondernemen etc.
Als voorbeeld:
Jaren geleden, toen ik in een burnout zat, zei de psycholoog tegen mij: jij bent té perfectionistisch!
Ik begreep dat totaal niet en werd naar huis gestuurd om daar over te denken. Te denken! Daar ging het voor mij fout, want denken dát is wat ik de hele dag al deed! Ik dacht en dacht maar kon helemaal niet meer voelen en daar liep ik in mijn burnout enorm tegenaan. Dat niet kunnen voelen dat kostte me enorm veel energie!
Ik wilde weer leren voelen waarom ik zo perfectionistisch bezig was.
IK perfectionistisch, nee, dat herkende ik niet en ik moest er zelfs om lachen. Ik de sloddervos, perfectionistisch?!
Met het leren voelen wat het met me deed, dat perfectionisme, daar kon deze psycholoog me niet bij helpen. Dat betekende, dat ik bij mezelf moest beginnen voor mijn gevoel. Ik ging op onderzoek uit IN mezelf en stelde me een aantal kritische vragen:
Waarin was ik dan zo perfectionistisch? Wat kostte het me om zo perfect te willen zijn? Wat leverde het mij uiteindelijk op? Aan wiens verwachtingen wilde ik eigenlijk voldoen? Ik ging nog dieper en vroeg me af hoe het ontstaan was? Op al deze vragen reageerde mijn lijf met pijn. Fysieke pijn! Rug- en hoofdpijn was aan de orde van de dag. Dit was vreselijk, dus dat kostte het mij. Ik kon niet gaan en staan waar ik wilde, want ik had teveel pijn! Letterlijk en figuuurlijk!
Na een aantal zelf-sessies kwamen mijn antwoorden vanzelf en voelde ik waar de perfectie écht zat. Diep in mij weggestopt en toch zo duidelijk aanwezig. Ik had geleerd om door te zetten, om te vechten voor alles wat ik wilde. Ik zette me scharp, letterlijk en figuurlijk, want dat had ik geleerd. Ervoor gaan! Niet zeuren en bewijs jezelf maar!
NU na deze vragen, kon ik het ineens voelen én zien! Het voelen in je lijf dat maakt de ommekeer en niet het begrijpen (denken) of het harde werken wat je doet. Je lijf leren voelen dat maakt het verschil.
Vanaf dat moment heb ik het kunnen omdraaien en dat voelt stukken beter. Dit gaat stapje voor stapje, met vallen en opstaan. Het kan niet ineens helemaal toppie zijn. 2 stappen vooruit en 1 stap achteruit, zo is het leerproces.
Ik hoef niet meer perfect te zijn! Wat een ruimte geeft dat. Geweldig! Het scheelt me zoveel energie . Energie die ik nu aan leukere dingen kan besteden. Heerlijk!
Enkele kleine tips die jou misschien ook kunnen ondersteunen:
· Kijk naar het "leerproces" in plaats van naar het resultaat. Wat heb je ervan geleerd?
· Ik mag van mezelf fouten maken. Het kan niet ineens allemaal goed gaan. het leven is een leer-school!
· Ik hoef me niet voor alles zo enorm in te spannen, het mag ook moeiteloos verlopen!
Blijf vooral bij je eigen intuïtie, dat is belangrijk. Niet wat de ander wil of van jou verwacht. JIJZELF bent belangrijk. Volg je eigen hart!
Suc6 en veel plezier, want dat gaat het opleveren!
